Prof. Krzysztof Opolski i Krzysztof Turowski Wymiana myśli i komentarze osobiste     Motto: „Pieniądz jest spiżarnią najszlachetniejszej siły w naturze, bo ludzkiej pracy. On jest sezamem, przed którym otwierają się wszystkie drzwi, jest obrusem, na którym zawsze można znaleźć obiad, jest lampą Aladyna, za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie. Czarodziejskie ogrody,

    Jest małe miasteczko na Wartą o tej samej nazwie co rzeka. W tym miasteczku jest mały żydowski cmentarzyk. Stare macewy przypominają, czasy, kiedy tu tętniło życie według różnych obrządków religijnych.

Minęło 30 lat. Coraz mniej ludzi pamięta tamte czasy. Urodzeni w 1989 roku dzisiejszą Polskę postrzegają, jako coś absolutnie normalnego. I słusznie. Ja natomiast we wspomnieniach sprzed trzech dekad notowałem 2 czerwca 1989 roku, po bez mała siedmiu latach na emigracji, znalazłem się w samolocie LOT-u, starym Tu-104. Już odwykłem od takich hałaśliwych samolotów, ale

W marcu 1988, mój przyjaciel pisał do mnie, co następuje: „Dziś w dzienniku telewizyjnym Jaruzelski na X kongresie ZSL. Aby pokazać, jak się dziś wieś ma dobrze, musiał ją biedaczek porównać do okresu międzywojennego, kiedy to jadano „żur z byle jaką omastą” (cytat generała). Nawet się nie zarumienił, gdy te głodne kawałki opowiadał. Następnie wywiódł,